Blue ledwo wyhamowała, prawie wpadła w tłum. Przysiadła i odetchnęła z ulgą. Jednak po chwili poczuła, że ktoś za nią stał. Był to jakiś wymalowany plastik z papierochem.
- Zejdź mi z drogi!
Krzyknęła. Naburmuszona Truthie zrobiła to niechętnie, wcześniej jednak podstawiając klaczy kopyto. Spojrzała zadowolona na to, jak klacz upada i odeszła trochę, dalej. Tłum był zbyt duży, nie mogła dostać się do sklepu papierniczego. Warknęła, z jej rogu buchnęło niebieskie światło. Róg znikł, pojawiły się skrzydła. Wzleciała w górę, lecąc powoli i rozglądając się. Kotek miauknął. Blue zatrzymała się w powietrzu, by mocniej zapiąć torbę na czas lotu.

Blue zapinała torbę w powietrzu, cały czas machając skrzydłami. Poczuła, że ktoś za nią stoi. Obróciła się szybko i zobaczyła Karę. Wystraszyła się.
- JEZUS!
Potrząsnęły nią drgawki i dreszcze, ale zaraz przywróciła się do porządku i uśmiechnęła się.
- Wybacz... zobaczyłam cię tak nagle..
Zachichotała ze swojej głupoty.

Blue zarumieniła się mocno, było jej trochę wstyd.
- Nie gniewaj się...to był impuls...
Spojrzała na swoje skrzydła i uśmiechnęła się słabo, bo pewnie ta klacz pomyślała że jest podmieńcem, lub czymś podmieńcopodobnym.
- To? To taki specjalny rodzaj magii - animagia. Najprościej mówiąc - zmiennokształtność.
Pokazała kopytkiem swój znaczek.
- To właśnie reprezentuje mój znaczek - kuca w symbolu animagii.

Kiedy Blue usłyszała ostatnie zdanie, zachichotała. Spojrzała wesoło na pegazicę.
- Dobre skojarzenie.
Wyciągnęła do niej przyjaźnie kopyto.
- Nazywam się Blue Truth.
Z torby wysunęły się małe wąsiki.

Blue syknęła ze strachu i opadła na ziemię. Wyjęła z torby kotka i spojrzała na niego, udając poważną.
- Nieładnie tak, Białasie Mikołaju Bubble.
Uniosła kotka w górę za pomocą magii i zaczęła majstrować przy torbie, próbując odkryć problem z zapięciem. Po chwili znalazła go i usiłowała naprawić. Kiedy jej się to udało, rozejrzała się. Tłok się zmniejszył.

- Tak, sama go wyczarowałam.
Przytuliła do siebie śpiącego kotka. Schowała go do torby i rozejrzała się, szukając sklepu papierniczego.
- Muszę się pośpieszyć...

Pokiwała głową. Spojrzała na Karę nieco poważniej, widać było, że nie będzie kłamać.
- Dzisiaj mam zamiar powołać do życia postać z mojej ulubionej gry.
Wyjęła z torby opakowanie gry SLEEPING DOGS. Wskazała kopytem na pewnego człowieka.
- Dziś ta postać z fikcyjnego człowieka zamieni się w prawdziwego kuca.
Po chwili zauważyła sklep papierniczy.